ΑΡΧΕΙΟ ΤΕΥΧΩΝ

Στόχος: Να αξιολογηθεί προοπτικά η καρδιακή συμμετοχή σε ασυμπτωματικούς ασθενείς με συστηματική σκλήρυνση (SSc). Ασθενείς και Μέθοδοι: Εξήντα έξι επιλεγμένοι ασθενείς (60 γυναίκες, 41 με διάχυτη SSc), ηλικίας 50,3 ± 12,4 χρονών (μέσος όρος ± SD) με τουλάχιστον τριετή διάρκεια της νόσου (8.2 ± 5.9) με κλάσμα εξώθησης αριστερής κοιλίας (LVEF) > 55% με υπέρηχο παρακολουθήθηκαν κάθε 3-6 μήνες για 5,5 ± 2,1 έτη (εύρος 3-10). Ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα 12 απαγωγών και εικοσιτετράωρη καταγραφή καρδιακού ρυθμού πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον μία φορά ετησίως και κάθε 1-3 χρόνια, αντίστοιχα. Κανείς δεν λάμβανε bosentan ή iloprost κατά την έναρξη. Αποτελέσματα: Στις εναρκτήριες ηλεκτροκαρδιογραφικές ανωμαλίες περιλήφθηκαν ελλιπής (10,6%) και ολοκληρωμένος αποκλεισμός του δεξιού σκέλους (1,5%), αποκλεισμός του αριστερού σκέλους (6,0%), αριστερό πρόσθιο hemiblock (6,0%) και υπερτροφία της αριστερής κοιλίας (LV) (1,5%). Η εναρκτήρια LV διαστολική δυσλειτουργία και συστολική πνευμονική πίεση > 40mmHg βρέθηκαν επίσης με υπέρηχο στο 15,1% και 21,2%, αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, δεν εμφανίστηκε έμφραγμα του μυοκαρδίου ή καρδιακός θάνατος, αλλά το 4,5% και 2,1% των ασθενών ανέπτυξαν περικαρδίτιδα και κολπική μαρμαρυγή, αντίστοιχα, και το 6,1% χρειάστηκαν εμφύτευση βηματοδότη. Παρά το γεγονός ότι κανένας από τους ασθενείς δεν ανέπτυξε καρδιακή ανεπάρκεια στο τέλος της παρακολούθησης, η μέση LVEF μειώθηκε σημαντικά. Στο τέλος της παρακολούθησης, η χρήση των αναστολέων διαύλου ασβεστίου και η χορήγηση αναστολέων μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης δεν αυξήθηκε, αλλά το 16,7% και 22,7% των ασθενών λάμβαναν αντιαρρυθμικά φάρμακα και bosentan αντίστοιχα. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στην εξέλιξη και τη διαχείριση μεταξύ των διάχυτων, και παρατηρήθηκε περιορισμένη SSc. Συμπέρασμα: H καρδιακή συμμετοχή είναι συχνή αλλά σχετικά καλοήθης σε μια τυπική σύγχρονη ομάδα SSc, που πιθανώς να οφείλεται στην άμεση διάγνωση και στη βελτίωση των θεραπευτικών προσεγγίσεων.