ΑΡΧΕΙΟ ΤΕΥΧΩΝ

Ιστορικό: Η κυστική ίνωση είναι μια σπάνια επιπλοκή της θεραπείας με μεθοτρεξάτη (ΜΤΧ) που μπορεί να διαγνωστεί από βιοψία ήπατος, που είναι μια επεμβατική μέθοδος που όμως σπανίως χρησιμοποιείται στην κλινική πρακτική. Στόχοι: Η επιτυχής αξιολόγηση της ηπατικής ίνωσης από παροδική ελαστογραφία (TE, transient elastography, FibroScan®) σε θεραπεία ρευματικών ασθενών με MTX. Μέθοδοι: Το παρόν ήταν μια συγχρονική μελέτη των ρευματικών ασθενών που έλαβαν θεραπεία με MTX (n=70) και ομάδας ελέγχου (ρευματικών ασθενών χωρίς θεραπεία με ΜΤΧ, n=24). Η ηπατική ίνωση εκτιμήθηκε στα τυφλά με ΤΕ. Έντεκα ασθενείς είχαν επανειλημμένες μετρήσεις κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ΜΤΧ. Αποτελέσματα: Δεν σημειώθηκαν διαφορές βασικής γραμμής μεταξύ των 2 ομάδων. Η μέση αθροιστική δόση ΜΤΧ ήταν 1807±1846mg, ενώ η διάμεση διάρκεια της θεραπείας ήταν 28 μήνες. Η μέση ηπατική ακαμψία των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με MTX ήταν 5,9±2,1kPa σε σύγκριση με 6,5±3,6kPa της ομάδας ελέγχου (p=0,755). Ηπατική ακαμψία>7,1kPa (σημαντική ηπατική ίνωση) παρατηρήθηκε στο 21,5% των ασθενών και 37,5% των ασθενών της ομάδας ελέγχου (p=0,174). Δεν υπήρχε συσχέτιση μεταξύ της αθροιστικής δόσης ΜΤΧ και της δυσκαμψίας ήπατος (Spearman rho p = 0,668 r = 0,46), και δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ των ασθενών που είχαν λάβει >1,5g (5,7±2,0kPa) σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν <1,5g ΜΤΧ (6±2kPa, p=0,244). Χρησιμοποιώντας πολυπαραγοντική ανάλυση, μόνο τα επίπεδα γ-GT ήταν σχετίζονταν σημαντικά με ηπατική ακαμψία (p=0.01). Σε διαχρονική μελέτη ασθενών, παρατηρήθηκε μια ήπια, μη σημαντική αύξηση της ηπατικής ακαμψίας που προκλήθηκε από θεραπεία με ΜΤΧ (από 6±2,3kPa σε 6,7±2kPa, p=0,484). Συμπεράσματα: Η μακροχρόνια χορήγηση MTX δε σχετίζεται με σημαντική ηπατική ίνωση σε ρευματικούς ασθενείς, όπως εκτιμήθηκε με ΤΕ. Αυτή η μέθοδος θα μπορούσε να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για τον έλεγχο και την παρακολούθηση της ηπατικής ίνωσης κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ΜΤΧ.