ΑΡΧΕΙΟ ΤΕΥΧΩΝ

ΣΚΟΠΟΣ: Η εκτίμηση του δείκτη διαπερατότητας του αρθρικού υμένα από τη σελεκοξίμπη και την ετορικοξίμπη σε ασθενείς με φλεγμονώδη αρθρίτιδα και η συσχέτιση του δείκτη αυτού με την οπτική αναλογική βαθμολογία πόνου (VAS). ΜΕΘΟΔΟΙ: Ασθενείς με συλλογή αρθρικού υγρού στην άρθρωση του γόνατος τυχαιοποιήθηκαν ανά ηλικία και το φύλο σε τρεις ομάδες (n=17) η καθεμία: την ομάδα της σελεκοξίμπης, την ομάδα της ετορικοξίμπης και την ομάδα ελέγχου. Οι δόσεις ήταν 100mg δύο φορές τη μέρα στην ομάδα της σελεκοξίμπης, 90mg μια φορά την ημέρα στην ομάδα της ετορικοξίμπης και ενώ η ομάδα ελέγχου δεν έλαβε καμία αγωγή. Οι συμμετέχοντες εκτίμησαν τη βαθμολογία VAS, και τα δείγματα αίματος και αρθρικού υγρού συλλέχθηκαν στη βασική γραμμή και επτά ημέρες αργότερα κατά τον χρόνο C_max για κάθε φάρμακο. Τα επίπεδα σελεκοξίμπης και ετορικοξίμπης προσδιορίστηκαν σε δείγματα ορού και αρθρικού υγρού από UPLC συζευγμένο με ICP-MS. Η ταυτοποίηση των ενώσεων διεξήχθη με QTOF-MS. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μετά από προσδιορισμό συγκέντρωσης φαρμάκων ορού και αρθρικού υγρού, ο εκτιμώμενος δείκτης διαπερατότητας ήταν 23,3% (SD 32,8) για τη σελεκοξίμπη και 49,5% (SD 21,1) για την etoricoxib, (p = 0,031). Στις 2 ομάδες ανιχνεύθηκε στατιστικά σημαντική μείωση του πόνου VAS (p <0,001), αλλά μόνο οριακά στην ομάδα ελέγχου (ρ = 0.047). Η ετορικοξίμπη ήταν ανώτερη σε σύγκριση με τη σελεκοξίμπη στη μείωση του πόνου, όπως προσδιορίζεται από VAS (p = 0.02). Δεν βρέθηκε συσχέτιση μεταξύ του δείκτη διείσδυσης της αρθρικής μεμβράνης, ούτε στα φάρμακα, ούτε στη βελτίωση του πόνου. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ετορικοξίμπη είχε καλύτερο δείκτη διείσδυσης στο αρθρικό υγρό και ισχυρότερη αναλγητική δράση από ότι η σελεκοξίμπη στη δοσολογία που χρησιμοποιείται σε ασθενείς με ενεργή φλεγμονώδη αρθρίτιδα.